20 weken zwanger
Vrouwtje aaide over haar buik toen ik mijn kop op haar schoot legde en de baby voelde bewegen. We keken naar de televisie, vrouwtje en ik. En ze aaide mijn kop terwijl ik de zachte schopjes uit haar buik voelde.
– ik heb voor het eerst de baby voelen schoppen… Zo mooi! Max legde heel lief zijn kop op mijn schoot, ze worden vast beste vriendjes-
25 weken zwanger
We gaan naar buiten, en ik loop aan de lijn. Als ik een kat zie -mijn aartsvijand- wil ik hem achterna rennen om hem flink in zijn billen te bijten. Dat doe ik altijd. Omdat vrouwtje nu een dikke buik heeft, trek ik haar omver. Vrouwtje is boos en ik krijg een tik op mijn kont. Daarna moet ik de hele dag in de bench. Als ik piep wordt er naar mij geschreeuwd. Vrouwtje geeft een klap tegen mijn bench. Ik stop met piepen.
-zo boos op Max… hij trok mij vandaag omver toen hij een kat zag. Gelukkig heeft de baby niks. Max moet voorlopig maar in zijn bench blijven, ik durf hem niet meer uit te laten. Als hij jankt geef ik de bench een schop. Ik kan niet meer tegen dat gepiep-
30 weken zwanger
Mijn hoofd ontploft en ik weet niet meer waar ik met mijn energie heen moet. Als de baas thuiskomt en ik eindelijk uit mijn bench mag, breek ik de tent af. Ik mag nog maar 10 minuutjes op het grasveld om een plas te doen. Meer tijd is er niet. Vrouwtje wil niet meer met mij wandelen. Ik zit de hele dag opgesloten.
-ik kan Max niet meer uitlaten. Als mijn vriend ‘s avonds thuiskomt, kan hij gelukkig nog 10 minuten met hem op het grasveld. Maar hij is ook moe van zijn werk en heeft eigenlijk geen zin meer om een wandeling te maken. We hebben geen keuze. Max moet weg-
35 weken zwanger
Vrouwtje zit achter de laptop. Ze heeft het over Marktplaats en maakt een paar mooie foto’s van mij. Ik doe mijn best om er zo mooi mogelijk voor te gaan zitten. Ik ben een brave hond. Ik hou van buiten zijn, lange wandelingen en ik ren graag achter katten aan. Ook hou ik ontzettend veel van kinderen. Dus ik kan niet wachten tot de baby er is.
-ik heb Max op Marktplaats gezet. Gratis af te halen. Ik bedoel; wie wil er nog geld geven voor een hond van 8 jaar oud? Gelukkig wil Max mooi op de foto en kan ik een keurige omschrijving van hem meegeven. Hij is altijd zo’n lieve hond geweest. Maar met de baby gaat het niet meer-
De deurbel gaat. Ik begin te blaffen. Waarschijnlijk zijn het mijn “nieuwe baasjes”. De Gouden Mand heeft zich aangediend. Ik heb geluk, het schijnt écht iets heel goeds te zijn. Ik word geknuffeld en baasje en vrouwtje vertellen hoe lief ik altijd ben geweest. Vrouwtje aait over haar buik, de baby zal vast snel komen. Ik lik de handen van Nieuw Baasje. Al weet ik nog niet zo goed wat dat betekend.
Ik word in een auto geladen en we rijden weg van baasje en vrouwtje. Vrouwtje huilt, baasje zwaait. Ik begrijp het niet. Een Gouden Mand betekend dus dat ik weg moet?
Die avond kom ik in een nieuw huis. Met nieuwe geuren en nieuwe regels. En een nieuwe mand. Hij is alleen niet van goud, maar van grijs plastic. Er ligt een lekker kussen in. Als iedereen naar bed gaat, ga ik op onderzoek uit in het nieuwe huis. Het kussen scheur ik aan stukken en ik kauw op de bank. Ik ben bang, alles is nieuw en ik ben zo lang niet buiten geweest of heb lekker kunnen rennen dat ik nog steeds niet weet wat ik met mijn energie aan moet.
De volgende morgen is Nieuwe Baas heel boos. Ik krijg een schop en een klap. Daarna pakt hij een blauwe sporttas en smijt mij en de tas in de auto. We rijden weg van mijn nieuwe huis.
De kofferbak gaat open en ik spring eruit. Tegen Nieuwe Baas. Ik blaf, ben blij. Ik wil rennen. Maar dan pakt Nieuwe Baas een grote schep uit de auto en slaat op mijn kop. Het doet pijn, ik jank. Mijn poten beginnen te schokken en ik voel bloed uit mijn kop gutsen. Ik begrijp het niet. Dan pakt Nieuwe Baas de tas en legt mij erin. Ik wil trappen, bijten, mij loswurmen… Maar alles wat ik kan is piepen.
“Alsjeblieft…” zeggen mijn ogen. Schreeuwt mijn jank. Doe mij geen pijn. Dan breekt nieuwe baas mijn poten en ritst de tas dicht. Mijn lichaam wordt koud en ik voel dat ik in een zwart gat val. Ik voel nog net hoe de tas het water raakt en de snijdende kou van het water mijn pijn verdoofd.
Mijn naam is Max.
Ik stond op Marktplaats want er kwam een nieuwe baby.
In plaats van voor mij te zorgen zoals ik 8 jaar lang had gedaan, door dik en dun, besloten mijn baasje en mijn vrouwtje mij op Marktplaats te zetten. Zonder erover na te denken of die Gouden Mand wel zo’n mooie plek zou zijn. Ze wilden van mij af, er kwam iets nieuws om voor te zorgen. Ik hoop dat ze voor de baby nooit een Gouden Mand gaan zoeken.
Ik ben Max.
Ik was een hond.
En nu ben ik een schokkende foto in de krant.
Eveline Wijngaard
Grijpt de manier van schrijven van Eveline jou aan?
Koop dan nu het boek De Hondenvechter en laat je meeslepen in dit aangrijpende op waarheid beruste verhaal.